Home

“เมื่อมีคนถามว่าฉันกลายมาเป็นนักมานุษยดนตรีวิทยาได้อย่างไร…ฉันจะตอบอย่างรวดเร็วและมั่นใจ มันคือการตระหนักได้อย่างฉับพลันขณะยืนอยู่ริมผาของเทือกเขาแอนดีสที่มาชูปิกชู (เปรู) ในปี 1962 เสียงเมโลดี้ที่ยากจะลืมของขลุ่ยลอยขึ้นมาจากหุบเหวเบื้องล่าง…เสียงเมโลดี้นี้จู่โจมฉันประหนึ่งสายฟ้าฟาด ‘มันต่างออกไป’ ทำไมไม่เคยมีใครบอกฉันว่ามีดนตรีแบบอื่นๆ อีกในโลก ที่แย่กว่านั้นก็คือ ทำไมฉันไม่เคยสังเกตเห็นดนตรี ‘แบบอื่น’ เลย”